گم شده در شهر

زندگی رو ساده میدونستم. و هنوز هم معتقدم زندگی به اندازه ی نفس کشیدن راحته. به اندازه ای راحت که تو میتونی بخوابی. هزاران نسل انسان تجربه کسب کرد و تمامش رو روی سر ما ریخت. انقدر که نمیشه زندگی رو دید.
با تو زندگی ساده بود، کنار تو زندگی فقط بودن بود. فقط حرف های ما بود، نفس هایی که به هجا تبدیل میشد و زندگی رو معنی میکرد. زندگی چشمای تو بود ساده مثل نگاهت. یکرنگ شبیه شب، شبیه موهای تو.. جذاب مثل سمفونی باد و دریا و همخوانی شعر های ما. ساده مثل دنیای ما.

ساده مثل من. توی دنیای هزار رنگ. میون ملیون ملیون غریبه. وسط زندگی که هزاران نفر نفس میکشن اما زندگی، نه! میون هزار مردمک بی روح.
شبیه صبح شبیه زمانی که احساس میکنم با همه دنیا غریبه ام. شبیه زمانی که دلم دنیای خودم رو میخواد و مثل وقتی که میبینم دیگه در توانم نیست.

عشق فاصله ی میان من و تو.
راه ساده ی زندگی.