دل های دور..

فضای عجیبی است، نمیدانم اولین بار حرف را چه کسی به کار برد و چرا، اما قبل از اون تنها راه ارتباط بدون شک نگاه بود و دست ها.. دست همدیگه رو میگرفتند و به هم نگاه میکردند و این نزدیک ترین زبان بود به قلب. حرف ها کدهایی از احساسات درک شده است. احساساتی که در هر فرد به شکل خاص خودش معنی میدهد.
وقتی چشم، دست و لحن رو از این کدها گرفتند، شده ایم ماشین تایپی که میشه فراموشش کرد، میشه حرف هاشو باور نکرد، و میشه اون رو شکست! میشه دلها رو از راه دور شکست. دلهای دور، آدم هایی هستند شبیه ما..
این حرف های بی روح رو میشه روی چهره ی هرکسی گذاشت.