خسته

تن خسته ای ولی، خوابت نمیبره
این حس لعنتی از مرگ بدتره

دل میکنی از این دل میبری از اون
یک اتفاق تلخ افتاده بینتون

میبری از همه! از هر کسی که هست
این حال و روزته؛ وقتی دلت شکست

 

ماه رمضون خوبی نداشتم، اصلا ازش راضی نیستم. و از خودم. تکرار های بی جذابیت و چندتا رمانی که خوشم نیومده تا اینجاش و یه همشهری داستانی که داره به صفحه های آخرش میرسه مثله آخرین ذره های اعتبار بسته ی رایتلم. و یه دنیا برنامه ای که واسه این تابستون دارم و داشتم یا برعکس.

همه چیز درست میشه. اینو از خنده های کوچیک کنار لب بچه های ناز تو نمایشگاه جمع کردم و گذاشته بودم آخر شبهایی که خوابم نمیبره از کنج ذهنم میارم بیرون و با اونا یه خرده قد یه ماش، خنده میخرم برای خودم که به همین ریزخندها احساس شادی میکنم.

اینور اونور شایدم این در اون در میزنم تو گوشه های ذهنم خاطرات خوب که این روزا به شدت جیره بندی شده جور میکنم واسه یه طرح و یه نقشه واسه فنداسیون یه خواب خوب. یه خواب آروم. خوب بودن خیلی سخت شده! وقتی زیادی به خودت حرف بد بزنی خودت هم بد میشی کم کم. ولی هنوز امیدی هست تو خنده های بچه ها.. ریزه ریزه برای لحظه ای احساس خوب بودن.

دوست ندارم افطار تنها بالای تپه که همه آدما رو ببینی و جیرجرکا از همه بهت نزدیکتر باشن.
شاید بدم نمیومدا! خسته شدم یکم. باید باید یا زبون جیرجیرکارو یاد بگیرم یا زبون آدمارو اینجوری دیوونه میشم.
باید اون دوتا رمانو تموم کنم، و همشهری داستان رو، و این شبای تکراری رو. کلی کار دارم که...