چشم در چشم آینده

از بچگی به این باور داشتم رفتاری که امروز با دیگران انجام می‌دیم همون رفتاری هست که آیندگان در قبال ما، این پست فقط برای یادآوری این بود.
اگه یه روز پیرمردی بودم و توی اتوبوس رسیدم به یه جوونی که نشسته روی صندلی و بلند نمیشه جاشو به من بده؛ حتما سلیقه اش توی انتخاب کفش سخته و به کفش رو به سختی انتخاب کرده اما شماره پاش رو نداشتن، ولی چون خیلی دوسش داشته یه سایز کوچیکترشو گرفته و الانم مدتی هست که پشت پاهاش زخم شده و نمیتونه مثل یه جوونه رعنا بایسته، وگرنه اون تا قبل این چند روز کسی بود که توی صف طولانی اتوبوس می‌ایستاده که روی صندلی بشینه ولی همیشه توی پیچ اولی که اتوبوس راهشو کج میکرد جاشو میداد به پیرمردی که شبیه سالخورده‌گی های خودشه.
یادم باشه حتما ببخشمش.