کلنجار
چطوری میشه آدم هارو رنجوند..
تو فکر میرم.
یه فکر عمیق، یه بهت عجیب!
میدونی وقتی انتظارش رو نداری یهو قلبت میگیره. یه ترمز بزرگ میکنه و مغزت همه چیز رو مرور میکنه؛ ساختار شبکه های مجازی بر روی روابط انسانی نیست. بیا منطقی نگاه کنیم بهش، تو نمیتونی حرفی نزنی ولی باشی. سکوت در این دنیای خیالی شبیه به یه مرگه، و آدم های کم حرف شبیه روح های سرگردون میمونن، اگه کسی رو درک کنی تا زمانی که نگی میفهممت این حس تو منتقل نمیشه، و تا زمانی که نگی من که منظوری نداشتم از چشمات نمیشه خوند، ساختار شبکه های مجازی بر پایه ی شکستن قلب هاست و تنها ساختار شکن هایی که دراون یافت میشن یا ارواحی سرگردون هستن و یا جسم هایی بی روح.
بیا و آروم باش پوریا! همه چیز منطقیه، به قلبت بگو بتپه و به احساست بگو اینجا حضورش رو کسی خریدار نیست. بهش بگو طبیعیه شکستن، رنجیدن، میدونم که کم طاقته، وقتی آدم های زیادی دور هم جمع میشن ولی سایز احساس شون در حد جند تا کوچه و دیوار و خونه ست، به هر کس به قدر یه شکلک محبت میرسه و برای هر دلی به اندازه ی چند ثانیه شناخت..
- تو خودت نرو.. آروم باش! باور کن تقصیر تو نیست!
- آخه اگه منم نرنجم یعنی قبول کردم شکست رو، قبول کردم زنجیره ی شکستن قلب هارو، بی تفاوتی به آدم هارو!
زمان، زمان، زمان... برای دیدن هزار چیز زیبا زمان گذاشتم، کنار جوونه های بوته های دانشگاه نشستم و رشدشون رو دیدم، من هر روز برای گلی خاصی قصه گفتم، از شاخه های نورسش دلم غنج رفته، من برای شکوفه های گلش لحظه شماری کردم و برای افتادن برگی که نورس بودنش رو دیدم دلم گرفته، از من انتظار رنجوندن افرادی که میشناسم رو نداشته باش! آدم هایی که به خاطر خوبی شون کنارشون نشستم و بهشون فکر کردم.
نمیخوام فکر کنم که چرا هیچ کس کنار من ننشست و سعی نکرد من رو بشناسه، چرا جواب همه ی وقت هایی که گذاشتم فراموش شدن بود. چه اهمیت داره نبودن من؟ شبیه کلاغ سیاه چه تلاش بی هوده ای برای در دل دیگران بودن کردم، کلاغ ها سیاه هستن هرچقدر هم که به خاطر آرامش تو صداشون در نیاد، یه کلاغ سیاه ذاتا مزاحمه و اگه اصلا نباشه در بهترین حالت اینه که مزاحم نیست.
شبیه من که دلم عاشق همه ست، شبیه من که نبودم بهترین هدیه برای همه ست. شبیه من که دلم عاشق دوست داشتن بود، شبیه من که چشام لایق باریدن بود، برای برگ های پیر، برای روباه کنار اتوبان، برای غصه های هر روز شما، من دلم رو وقف عامیش کردم که کسی را نشکند.
